- exhortor
- ex-hortor, ātus, 1, v. dep. a. ( act.:I.
exhortavit,
Petr. 76, 10; pass.:exhortantur,
August. Ep. 228:exhortatus est,
App. de Deo Soc. 1, 7 ), to exhort, encourage ( poet. and in post-Aug. prose).Prop.:II.trepidosque obitumque timentes,
Ov. M. 15, 152; cf.:trepidos cives in hostem,
id. ib. 13, 234:tauros in illum,
id. ib. 7, 35:se in ambos,
id. ib. 10, 685:sese in arma,
Verg. A. 7, 472; cf. Quint. 10, 7, 19:Graeco sermone ad spem,
Val. Max. 5, 1, 8:milites ad ultionem,
Plin. 2, 107, 111, § 241.—With ut, Quint. 12, 8, 7; Petr. 140; Tac. Or. 14; cf. with simple subj.:juvenes nostros exhortatus es, consulatum circumirent,
Plin. Pan. 69, 2.—With inf.:semetipsos hortantur vel aliquas partes earum addiscere,
Col. 11, 1, 11.— Absol.:in alloquendo exhortandoque,
Suet. Caes. 33.—Transf., with abstr. objects, to stimulate, excite any thing:virtutes exhortabor,
Sen. Ep. 121, 4:parsimoniam,
Gell. 13, 23, 2; cf.:haec exhortare,
Vulg. Tit. 2, 15.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.